Fizyka rzeczy niemożliwych
„Czy będziemy kiedyś potrafili przechodzić przez ściany? Budować statki kosmiczne poruszające się szybciej od światła? Odczytywać myśli innych osób? Stać się niewidzialnymi? Przesuwać przedmioty siłą samych myśli? Przesyłać nasze ciała w mgnieniu oka w inny zakątek przestrzeni kosmicznej? Pytania te fascynują mnie od dzieciństwa. Magia, fantazja i fantastyka naukowa razem tworzyły olbrzymi plac zabaw mojej wyobraźni. Zapoczątkowały trwające przez całe życie zauroczenie tym, co niemożliwe” – pisze Michio Kaku we wstępie do książki Fizyka rzeczy niemożliwych. Fazery, pola siłowe, teleportacja i podróże w czasie. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Prószyński i S-ka.
Jeszcze sto lat temu uczeni stwierdziliby, że lasery, telewizja i bomba atomowa to pomysły całkowicie wykraczające poza obszar idei fizycznie możliwych. Kaku mówi, że „niemożliwe” jest pojęciem względnym. „W czasie mojego krótkiego życia wielokrotnie byłem świadkiem, jak coś, zdawałoby się niemożliwe, staje się uznanym faktem naukowym. Czy nie możemy więc przypuszczać, że kiedyś będziemy potrafili teleportować się z jednego miejsca w inne lub budować statki kosmiczne, którymi polecimy do gwiazd odległych o lata świetlne?” – pyta naukowiec. Dla współczesnych fizyków zwykle jest to coś niemożliwego. Kaku stawia pytanie, czy mogą być one realne za kilkaset lat. Albo za dziesięć tysięcy lat, gdy nasza technika będzie jeszcze bardziej zaawansowana?
„Ujmijmy to jeszcze inaczej” – mówi fizyk – „gdybyśmy mogli w jakiś sposób spotkać cywilizację wyprzedzającą nas o milion lat, czy używana przez nich na co dzień technika byłaby dla nas magią?” Pytanie to, jego sens, jest jedną z kluczowych kwestii przewijających się w książce. „Czy jedynie dlatego, że coś jest dzisiaj „niemożliwe”, pozostanie niemożliwe na kolejne wieki lub miliony lat” – pyta naukowiec.
Prof. Michio Kaku sprawdza, w jakim stopniu rozwiązania techniczne i urządzenia spotykane w fantastyce naukowej, które obecnie uważa się za równie niemożliwe, staną się w przyszłości częścią naszej codzienności. Jak zauważa, już teraz jedno z „niemożliwych” rozwiązań technicznych okazuje się możliwe. Chodzi o zjawisko teleportacji (przynajmniej na poziomie atomowym). „Jeszcze zalewie kilka lat temu fizycy stwierdziliby, że przesyłanie obiektu z jednego miejsca w inne stanowi pogwałcenie praw fizyki kwantowej” – tłumaczy. Scenarzyści serialu telewizyjnego Star Trek byli tak nękani krytycznymi uwagami fizyków, że do swoich urządzeń teleportujących dodali „kompensatory Heisenberga”, aby poradzić sobie z tym problemem”- dodaje naukowiec.
Rzeczy „niemożliwe” autor dzieli w swojej książce na trzy kategorie. Pierwsza z nich to rozwiązania techniczne obecnie niemożliwe do osiągnięcia, ale niebędące w sprzeczności z żadnymi znanymi prawami fizyki. W tej kategorii mieści się teleportacja, silniki na antymaterię, pewne odmiany telepatii, psychokineza i niewidzialność. Drugą kategorię stanowią według prof. Kaku rozwiązania techniczne leżące na granicy naszego rozumienia świata fizycznego. Jeżeli w ogóle są możliwe, może się uda je zrealizować za tysiące albo miliony lat. Zaliczają się do nich zdaniem naukowca wehikuły czasu, możliwość podróży hiperprzestrzennych i przemieszczanie się przez tunele czasoprzestrzenne. Ostatnia grupa to rozwiązania techniczne będące w sprzeczności ze znanymi prawami fizyki. „To zadziwiające, ale bardzo niewiele rozwiązań można zaliczyć do tej kategorii. Jeżeli jednak okaże się, że ich realizacja jest możliwa, będzie to wymagało głębokich zmian w naszym rozumieniu fizyki” – mówi naukowiec. Jego zdaniem taki podział jest ważny, ponieważ uczeni odrzucają tak wiele rozwiązań technicznych pojawiających się w fantastyce naukowej, twierdząc, że są zupełnie niemożliwe, podczas gdy w rzeczywistości chodzi im o to, że są one niemożliwe do zrealizowania przez prymitywne cywilizacje, takie jak nasza. „Wypowiadając się na temat tego, co jest możliwe, a co nie, musimy brać poziom techniki, jaki osiągniemy za tysiące, a nawet miliony lat” – mówi prof. Michio Kaku.
Michio Kaku (ur. 1947), profesor fizyki teoretycznej na City University w Nowym Jorku, jeden z twórców strunowej teorii pola. Wydał kilka książek, między innymi Wszechświaty równoległe i Dalej niż Einstein, a bestseller Hiperprzestrzeń jego autorstwa został uznany za najlepszą książkę popularnonaukową roku przez „New York Timesa” i „Washington Post”. Jest częstym gościem programach telewizyjnych, prowadzi też program radiowy, który ma swoich słuchaczy w 130 miastach Stanów Zjednoczonych. Mieszka w Nowym Jorku.
Michio Kaku
Gorąco polecam, książka zmienia nasze postrzeganie świata. Nie tylko fizycznego ale i osobistego – niewiele jest rzeczy na prawdę niemożliwych 😉
Ja jestem pewien, że to WSZYSTKO jest możliwe i osiągnięcie tego jest kwestią czasu, a biorąc pod uwagę, że ten rozwój przyśpiesza w tempie proporcjonalnym do ciągu geometrycznego sądzę, że sam dożyję czasów „magicznych”.
Teleport, czytanie w myślach? Już naukowcy powoli rozwijają związane z tymi zagadnieniami technologie ;p
Podróże z prędkością przekraczająca „c”? Jakiś rok temu czytałem, że w teorii wszystko już poprzeliczali i NASA tworzy mini model na potwierdzenie możliwości zagięcia przestrzeni.
Jedynie podróże w czasie uważam za abstrakcję, czas to coś ponad wszystkim i o ile są sposoby na delikatne oszukanie go relatywizmem, to w cofnięcie czasu nie wierzę ;/